Het WK voetbal van 2026 wordt een toernooi dat de geschiedenisboeken ingaat. Niet alleen omdat het plaatsvindt in drie verschillende landen (Canada, Verenigde Staten en Mexico), maar vooral omdat het de eerste keer is dat er maar liefst 48 landen meedoen. Voorstanders zien hierin een kans om van het WK een nog groter en mondialer feest te maken; critici vrezen dat de kwaliteit verwatert en dat de logistieke chaos de sportieve magie zal overschaduwen.
Inhoudsopgave
Meer landen, meer dromen
Tot 2022 deden er 32 landen mee. Het leek alsof de hele wereld betrokken was, maar eigenlijk bleef een groot deel van de voetbalwereld langs de zijlijn staan. Met 48 plekken krijgen nieuwe en kleinere voetbalnaties eindelijk een kans om zich te laten zien. Denk maar aan landen uit Afrika die vaak net tekortkwamen, of opkomende Aziatische teams zoals Vietnam of Oezbekistan.
Meer landen betekent meer debutanten. En debutanten zorgen voor verhalen die het WK kleur geven. Denk maar aan IJsland in 2018, of Senegal in 2002. Het idee dat een klein land zich in de kijker kan spelen tegen de grote voetbalreuzen past perfect bij de romantiek van het WK. Stel je voor: een land als Haïti of Zambia dat via een slimme tactiek en een portie geluk de achtste finale haalt. Zulke scenario’s waren in het 32-landentoernooi nauwelijks denkbaar. Het WK wordt daardoor hopelijk niet alleen een strijd tussen de ‘usual suspects’, maar ook een toernooi vol verrassingen. En dat is goed nieuws voor fans die graag een gokje wagen op het WK. Bij de meest populaire online bookmakers is het al een komen en gaan van voorspellingen, statistieken en odds.
Veranderingen in de groepsfase
De uitbreiding naar 48 landen betekent ook een nieuwe toernooistructuur. Het oorspronkelijke plan was om zestien poules van elk drie landen te maken, maar dat stuitte op kritiek: te voorspelbaar, te veel kans op afspraken in de laatste wedstrijd. Daarom heeft FIFA gekozen voor een ander model: twaalf groepen van vier of vijf landen.
Dat betekent dat
- Het toernooi in totaal 104 wedstrijden telt in plaats van 64.
- Iedere groep twee rechtstreekse tickets aflevert voor de knock-outfase.
- Ook de acht beste nummers drie doorgaan.
Doordat zoveel landen doorgaan naar het WK, hoeft een klein land niet meer één van de absolute topteams uit te schakelen in de WK kwalificatie om er bij te zijn. En eenmaal op het WK kan één stuntpartij genoeg zijn om als derde door te dringen tot de knock-outs.
Voor de voetbalfan betekent dit meer feest en meer spektakel, maar voor spelers en bondscoaches betekent het een langere belasting en een ingewikkeldere route naar de finale.
Zal de kwaliteit even hoog zijn?
Er is ook een schaduwkant. Critici waarschuwen dat de kwaliteit van de wedstrijden achteruit kan gaan. Niet elk debuterend land heeft spelers van wereldklasse, en het gevaar van eenzijdige wedstrijden ligt op de loer. Niemand zit te wachten op 6-0 in de groepsfase van het WK.
Bovendien groeit de vrees dat de groepsfases minder spannend worden. In het oude systeem was vrijwel elke wedstrijd belangrijk, maar nu bestaat de kans dat ploegen doorrekenen en genoegen nemen met een gelijkspel, omdat “een beste derde” toch genoeg kan zijn.
WK 2026: een logistieke marathon door Noord-Amerika
Het toernooi wordt verspreid over drie landen, met enorme afstanden ertussen, wat betekent dat er heel wat praktische uitdagingen komen bij kijken. Een vlucht van Vancouver naar Mexico-Stad duurt ruim vijf uur, en teams kunnen niet het hele toernooi door op één plek blijven.
Dit betekent extra reisbelasting voor spelers, die sowieso al een overvol speelschema hebben. Ook voor de fans wordt het moeilijk: de mogelijkheid bestaat dat ze verschillende tickets moeten boeken om hun team te volgen. En dan hebben we het nog niet over de milieu-impact gehad: meer vliegen, betekent meer CO2-uitstoot, wat tegenstrijdig is met FIFA’s ambities voor duurzaamheid. Een ding staat vast: de organisatie in goede banen leiden wordt een hele uitdaging!
Het commerciële perspectief
Laten we eerlijk zijn: achter de uitbreiding zit ook een financieel motief. Meer wedstrijden betekent niet alleen meer uitzendrechten, maar ook een grotere kans op lucratieve sponsordeals en hogere ticketverkoop. En dat vertaalt zich direct naar inkomsten. FIFA rekent erop dat deze uitbreiding miljarden extra zal opleveren.
Critici wijzen erop dat de sportieve overwegingen soms ondergeschikt lijken aan het financiële plaatje, en dat spelers en coaches de prijs betalen in de vorm van zwaardere belasting en een intensiever speelschema van het WK 2026.
Toch zal het WK 2026 meer zijn dan een commercieel experiment. Voor het eerst voelt het alsof de hele wereld mee mag doen. Het feit dat een land als Nepal, Trinidad & Tobago of Burkina Faso een reële kans krijgt om zich te laten zien, is iets dat miljoenen fans zal aanspreken. Het WK wordt daarmee minder elitair, minder een feestje van Europa en Zuid-Amerika, en meer een afspiegeling van de hele planeet.
Het WK 2026 wordt sowieso anders. Meer teams, meer wedstrijden, meer reizen, en dus ook meer risico’s. Voor de traditionele toplanden wordt het toernooi langer en zwaarder. Voor de kleinere landen wordt het een unieke kans om geschiedenis te schrijven.
Of het toernooi sportief sterker of zwakker wordt, zal pas blijken in Noord-Amerika. Eén ding is zeker: de Oranjefans zijn er al helemaal klaar voor!
